حدیث 7. اصلاح جامعه
35 امام على عليهالسلام : وَ اَيْمُ اللَّهِ مَا كانَ قَوْمٌ قَطُّ فى غَضِّ نِعْمَةٍ مِنْ عَيْشٍ فَزالَ عَنْهُمْ اِلاَّبِذُنُوبٍ اِجْتَرَحوهَا، لاَِنَّ اللّهَ لَيْسَ بِظَّلامٍ لِلْعَبيدِ. وَ لَوْ اَنَّ النّاسَ حينَ تَنْزِلُ بِهِمُ النِّقَمُ وَتَزولُ عَنْهُمُ النِّعَمُ فَزِعُوا اِلى رَبِّهِمْ بِصِدْقٍ مِنْ نيّاتِهِمْ وَ وَلَهٍ مِنْ قُلوبِهِمْ لَرَدَّ عَلَيْهِمْ كُلَّشَارِدٍ وَ اَصْلَحَ لَهُمْ كُلَّ فَاسِدٍ؛ به خدا سوگند، هرگز ملتى در زندگىِ مرفّه و پر نعمتى نبودهاند و نعمت و رفاه از آنانزائل نشده است، مگر به سبب گناهانى كه مرتكب شدهاند، چرا كه خداوند به بندگانشظلم نمىكند. اگر مردم به هنگامى كه بلاها و سختىها بر آنان فرود مىآمد و نعمتها ازدستشان مىرفت، با نيتهاى خوب و دلى مشتاق به پروردگارشان پناه مىبردند،بىگمان هر از دست رفتهاى به آنان باز مىگشت و هر فاسدى اصلاح مىشد. منبع: نهج البلاغه، از خطبه 178
فهرست چهل چلچراغ (چهل چهل حديث) 7. اصلاح جامعه حديث و آيات
|