حدیث عيد انتظار، اولين عيد
عَنْ أَبي جَعْفَرٍ عليهالسلام قالَ: ... وَ قَدْ كانَ آدَمُ عليهالسلام وَصّى هِبَةَ اللّهِ أَنْ يَتَعاهَدَ هذِهِ الْوَصِيَّةَ عِنْدَ رَأْسِ كُلِّ سَنَةٍ فَيَكُونَ يَوْمَ عِيْدِهِم «يَوْمَ عَيْدٍلَهُمْ» فَيَتَعاهَدُونَ نُوحا وَ زَمانَهُ الَّذِى يَخْرُجُ فِيهِ. امام باقر عليهالسلام فرمود: حضرت آدم عليهالسلام پس از جنايت قابيل، به جانشين خود شيث هبهاللّه فرمود: ظلم همچنان گسترش مىيابد تا آنگه كه فرزندم نوح بيايد و به سبب نفرين او طوفانى برخيزد و همه ظالمين را نابود كند، و مؤمنان نجات يابند.) آنگاه حضرت آدم به هبهاللّه وصيت كرد كه اين مژده را هر سال به ياد آورد و اين روز را براى خود و فرزندانش روز عيد قرار دهد. آنان نيز به اين وصيت عمل كردند و همواره سالروز اين مژده نويد بخش و ظهور حضرت نوح را گرامى مىشمردند. منبع: روضه كافى، 115
ليست چهل حديث ها چهل حديث « عید » عيد انتظار، اولين عيد
|
