حدیث فضيلت خدا دوستى

مسكّن الفؤاد : أوحَى اللّه‏ُ تَعالى إلى بَعضِ الصِّدّيقينَ : إنَّ لي عِبادا مِن عِبادي يُحِبّونّي واُحِبُّهُم ، ويَشتاقونَ إلَيَّ وأشتاقُ إلَيهِم ، ويَذكُرونّي وأذكُرُهُم ، فَإِن أخَذتَ طَريقَتَهُم أحبَبتُكَ ، وإن عَدَلتَ عَنهُم مَقَتُّكَ .

مُسَكّن الفؤاد : خداوند متعال ، به يكى از صدّيقان وحى كرد : «مرا در ميان بندگانم ، بندگانى است كه دوستم مى‏دارند و من دوستشان مى‏دارم . مشتاق من هستند و من مشتاق ايشانم . به ياد من هستند و من به ياد ايشانم . پس اگر راه ايشان را در پيش بگيرى ، دوستت خواهم داشت و اگر از آنان منحرف شوى ، دشمنت خواهم داشت» .

منبع: در نسخه‏اى ، پس از آن ، اين جمله آمده است : به من مى‏نگرند و من به ايشان مى‏نگرم .