حدیث منفور شدن در ميان دشمنان خدا

معانى الأخبار ـ به نقل از احمد بن محمّد بن عيسى ، از مفَضَّل بن عمر ـ : به امام صادق عليه‏السلام گفتم : اطرافيان‏ما مى‏گويند: هرگاه خداوند متعال ، بنده‏اى را دوست بدارد، كسى در آسمان ، او را بلند آوازه مى‏سازد و مى‏گويد : خداوند ، فلانى را دوست دارد. پس دوستش بداريد. در نتيجه ، محبّتش در دل‏هاى بندگان خدا افكنده مى‏شود و چون خداوند متعال، بنده‏اى را دشمن بدارد ، كسى در آسمان اعلام مى‏دارد . خداوند، فلانى را دشمن مى‏دارد . پس او را دشمن بداريد . در نتيجه ، دشمنى او در دل‏هاى بندگان خدا افكنده مى‏شود .
حضرت تكيه داده بود. نشست و سه بار دستانش را تكان داد و بر يكديگر زد و فرمود : «نه ! چنين نيست كه مى‏گويند؛ ليكن خداوند عز و جل هرگاه بنده‏اى را دوست بدارد ، مردم را بر آن مى‏دارد تا از او بدگويى كنند و در نتيجه، آنان را گناهكار كند و به او پاداش دهد، و هرگاه خداوند عز و جل بنده‏اى را دشمن بدارد ، او را محبوب مردم مى‏گرداند تا درباره‏اش به نيكى سخن بگويند و در نتيجه، او را و آنان را گناهكار كند» .
سپس حضرت فرمود : «چه كسى نزد خداوند ، محبوب‏تر از يحيى بن زكريا عليه‏السلامبود ؟ مردم را بر او شوراند تا او را كشتند . چه كسى نزد خداوند عز و جلمحبوب‏تر از على بن ابى طالب عليه‏السلام بود ؟ در حالى كه مى‏دانيد كه از دست مردم چه كشيد. چه كسى نزد خداوند متعال ، محبوب‏تر از حسين بن على عليهماالسلام بود ؟ امّا مردم را بر او شوراند تا او را كشتند» .