حدیث اُنس با خدا
عنه عليهالسلام ـ في دُعاءٍ لَهُ يَلجَأُ فيهِ إلَى اللّهِ لِيَهدِيَهُ إلَى الرَّشادِ ـ : اللّهُمَّ إنَّكَ آنَسُ الآنِسينَ لِأَولِيائِكَ ، وأحضَرُهُم بِالكِفايَةِ لِلمُتَوَكِّلينَ عَلَيكَ ، تُشاهِدُهُم في سَرائِرِهِم ، وتَطَّلِعُ عَلَيهِم في ضَمائِرِهِم ، وتَعلَمُ مَبلَغَ بَصائِرِهِم ؛ فَأَسرارُهُم لَكَ مَكشوفَةٌ ، وقُلوبُهُم إلَيكَ مَلهوفَةٌ ، إن أوحَشَتهُمُ الغُربَةُ آنَسَهُم ذِكرُكَ ، وإن صُبَّت عَلَيهِمُ المَصائِبُ لَجَؤوا إلَى الاِستِجارَةِ بِكَ ؛ عِلما بِأَنَّ أزِمَّةَ الاُمورِ بِيَدِكَ ، ومَصادِرَها عَن قَضائِكَ . امام على عليهالسلام ـ در دعايى كه در آن به خدا پناهنده مىشود تا او را به راه درست ، هدايت فرمايد ـ : بارالها ! تو براى دوستانت همدمترينِ همدمانى و براى توكّلكنندگان به تو ، از همه كاردانتر. بر نهانىهايشان بينايى ، و از درونهايشان باخبر ، و از حدّ بينش آنان آگاه . رازهايشان بر تو آشكار است و دلهايشان شيفته تو . اگر غربت به وحشتشان اندازد ، ياد تو آرامشان مىسازد و اگر مصيبتها بر آنان فرو بارد ، به سوى تو پناه مىآورند ؛ زيرا مىدانند كه سر رشته كارها به دست توست و خاستگاه آنها قضاى تو . منبع: نهج البلاغة : الخطبة 227 .
فهرست دوستي در قرآن و حديث اُنس با خدا حديث و آيات
|
