حدیث گوناگون
عنه عليهالسلام ـ أيضا ـ : حُبُّ اللّهِ إذا أضاءَ عَلى سِرِّ عَبدٍ أخلاهُ عَن كُلِّ شاغِلٍ . وكُل ذِكرٍ سِوَى اللّهِ تَعالى ظُلمَةٌ . وَالمُحِبُّ أخلَصُ النّاسِ سِرّا للّهِِ تَعالى ، وأصدَقُهُم قَولاً ، وأوفاهُم عَهدا ، وأزكاهُم عَمَلاً ، وأصفاهُم ذِكرا ، وأعبَدُهُم نَفسا ، يَتَباهَى المَلائِكَةُ بِهِ عِندَ مُناجاتِهِ ، ويَفخَرُ بِرُؤيَتِهِ ، وبِهِ يَعمُرُ اللّهُ بِلادَهُ ، وبِكَرامَتِهِ يُكرِمُ عِبادَهُ ، يُعطيهِم إذا سَأَلوا بِحَقِّهِ ، ويَدفَعُ عَنهُمُ البَلايا بِرَحمَتِهِ . فَلَو عَلِمَ الخَلقُ ما مَحَلُّهُ عِندَ اللّهِ ومَنزِلَتُهُ لَدَيهِ ما تَقَرَّبوا إلَى اللّهِ تَعالى إلاّ بِتُرابِ قَدَمَيهِ . مصباح الشريعة ـ در سخنى كه به امام صادق عليهالسلام نسبت داده شده است ـ : دوستى خدا چون بر ضمير بندهاى بتابد ، او را از هر مشغوليتى مىپردازد (خالى مىكند) . هر يادى جز ياد خداوند متعال ، تاريكى است . شخص دوستدار ، ضميرش از همه مردم براى خدا خالصتر، سخنش راستتر، عهدش وفادارانهتر ، كردارش پاكتر، يادش پاكيزهتر و جانش بندهتر است . چون مناجات كند ، فرشتگان به او مباهات مىورزند و به ديدارش افتخار مىكنند . خداوند به سبب او ، سرزمينها را آباد مىكند ، و به سبب گراميداشت او ، بندگانش را گرامى مىدارد و به سبب حقّ او ، چون بندگان از او درخواستى كنند ، به آنان مىبخشد ، و به سبب رحمت بر او ، بلاها را از آنان برطرف مىكند . اگر خلق مىدانستند كه وى در نزد خداوند ، چه جايگاه و منزلتى دارد ، جز با خاكِ پاى او ، به خداوند عز و جلتقرّب نمىجستند . منبع: مصباح الشريعة : 521 ، بحار الأنوار : 70 / 23 / 23 .
فهرست دوستي در قرآن و حديث گوناگون حديث و آيات
|