حدیث ايمنى در روز قيامت

عنه صلى‏الله‏عليه‏و‏آله ـ عِندَما سَأَلَهُ رَجُلٌ مِنَ الأَعرابِ عَن ناسٍ لَيسوا بِأَنبِياءَ ولا شُهَداءَ يَغبِطُهُمُ الأَنبِياءُ وَالشُّهَداءُ عَلى مَجالِسِهِم وقُربِهِم مِنَ اللّه‏ِ ـ : هُم ناسٌ مِن أفناءِ النّاسِ ونَوازِعِ القَبائِلِ ، لَم تَصِل بَينَهُم أرحامٌ مُتَقارِبَةٌ ، تَحابّوا فِي اللّه‏ِ عز و جل وتَصافَوا ، يَضَعُ اللّه‏ُ لَهُم يَومَ القِيامَةِ مَنابِرَ مِن نورٍ فَيُجلِسُهُم عَلَيها ، فَيَجعَلُ وُجوهَهُم نورا ، وثِيابَهُم نورا ، يَفزَعُ النّاسُ يَومَ القِيامَةِ ولا يَفزَعونَ ، وهُم أولِياءُ اللّه‏ِ الَّذينَ لا خَوفٌ عَلَيهِم ولا هُم يَحزَنونَ .

رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله ـ در پاسخ به سؤال مردى باديه‏نشين ، درباره مردمانى كه نه پيامبرند و نه شهيد ، امّا پيامبران و شهيدان ، به سبب جايگاه و منزلت نزديكشان به خداوند ، بر آنان رشك مى‏برند ـ : آنان ، مردمانى هستند از مردم گم‏نام و قبايل ناشناخته و غريب كه پيوند خويشاوندى ميانشان وجود ندارد؛ بلكه در راه خداوند عز و جلبا يكديگر دوستى ورزيده‏اند و با هم ، يكرنگ شده‏اند . خداوند ، روز قيامت ، برايشان منبرهايى از نور مى‏نهد و آنان را بر آنها مى‏نشاند و چهره‏هايشان را نورانى و لباس‏هايشان را فروزان مى‏سازد . روز قيامت ، مردم مى‏هراسند؛ امّا آنان نمى‏هراسند، و آنان ، اولياى خدا هستند كه نه بر آنان
ترسى است و نه اندوهگين مى‏شوند .

منبع: مسند ابن حنبل : 8/450/22969 عن أبي مالك، صحيح ابن حبّان: 2/332/573 عن أبي هريرة ، المستدرك على الصحيحين : 4/188/7318 عن ابن عمر وكلاهما نحوه، كنز العمّال: 9/18/24714.