حدیث ترس و اميد

امام صادق عليه السلام :لقمان به پسرش موعظه كرد : «اى پسرم! از خدا چنان بترس كه اگر قيامت را با همه خوبى‏هاى انس و جن دريابى، باز هم بهراسى كه خداوند عذابت كند. و به خدا چنان اميدوار باش كه اگر قيامت را با همه بدى‏هاى انس و جن دريابى، اميدوار باشى كه خداوند تو را بيامرزد » .
پسرش به او گفت: اى پدرم! چگونه مى‏توانم چنين باشم ، در حالى كه تنها يك قلب دارم؟
لقمان گفت: «اى پسرم! اگر قلب مؤمن بيرون آورده و پاره شود، دو نور در آن دريافت مى‏گردد : نورى براى خوف و نورى براى رجا ، كه اگر وزن شوند ، هيچ يك ذرّه‏اى بر ديگرى ترجيح نخواهد داشت . هر كس به خدا ايمان آورَد ، سخن خدا را تصديق مى‏كند و هر كس گفته خداوند را تصديق كند، به دستور او جامه عمل مى‏پوشد . و هر كس به دستور او جامه عمل نپوشد، گفته خدا را تصديق نكرده است زيرا اين خلق و خوى‏ها ، بر درستىِ يكديگر شهادت مى‏دهند. پس هر كس به خدا ايمان صادقانه داشته باشد، در عمل نيز با خدا خالصانه و خيرخواهانه رفتار مى‏كند و هر كه در راه خدا خالصانه و خيرخواهانه عمل كند ، حقيقتا صادقانه به خدا ايمان آورده است . و هر كه خدا را اطاعت كند، از او مى‏ترسد و هر كه از او بترسد، او را دوست مى‏دارد و هر كه او را دوست بدارد، از فرمانش پيروى مى‏كند و هر كه از فرمانش پيروى كند ، مستحقّ بهشت و رضوانش مى‏گردد ، و هر كه از رضوان الهى پيروى نكند، غضب خدا بر او هموار مى‏گردد. از غضب خدا ، به خدا پناه مى‏بريم!» .