حدیث ترس و اميد
الزهد لابن حنبل عن عَوف بن عبد اللّه :قالَ لُقمانُ عليه السلام لاِبنِهِ : اُرجُ اللّهَ عَزَّ وجَلَّ رَجاءً لا تَأمَنُ فيهِ مَكرَهُ ، وخَفِ اللّهَ مَخافَةً لا تَيأَسُ فيها مِن رَحمَتِهِ . قالَ : يا أبَتاه ، وكَيفَ أستَطيعُ ذلِكَ وإنَّما لي قَلبٌ واحِدٌ؟ قالَ : يا بُنَيَّ ، إنَّ المُؤمِنَ لَذو قَلبٍ يَرجو بِهِ وقَلبٍ يَخافُ بِهِ . الزهد ، ابن حنبل ـ به نقل از عوف بن عبد اللّه ـ : لقمان به پسرش گفت: «به خداوند عز و جل چنان اميدوار باش كه از مكرش ايمن نباشى، و از او چنان بترس كه از رحمتش نااميد نگردى» . پسر گفت: اى پدرم! چگونه مىتوانم اين گونه باشم ، در حالى كه تنها يك قلب دارم؟ لقمان گفت: «اى پسرم! مؤمن ، قلبى دارد كه با آن ، اميد مىورزد و قلبى هم دارد كه با آن ، مىترسد» . منبع: الزهد لابن حنبل : ص 132 ، الدرّ المنثور : ج 6 ص 513 .
فهرست حكمت نامه لقمان ترس و اميد حديث و آيات
|