حدیث ترس و اميد

الزهد لابن حنبل عن عَوف بن عبد اللّه‏ :قالَ لُقمانُ عليه السلام لاِبنِهِ : اُرجُ اللّه‏َ عَزَّ وجَلَّ رَجاءً لا تَأمَنُ فيهِ مَكرَهُ ، وخَفِ اللّه‏َ مَخافَةً لا تَيأَسُ فيها مِن رَحمَتِهِ .
قالَ : يا أبَتاه ، وكَيفَ أستَطيعُ ذلِكَ وإنَّما لي قَلبٌ واحِدٌ؟
قالَ : يا بُنَيَّ ، إنَّ المُؤمِنَ لَذو قَلبٍ يَرجو بِهِ وقَلبٍ يَخافُ بِهِ . حديث

الزهد ، ابن حنبل ـ به نقل از عوف بن عبد اللّه‏ ـ : لقمان به پسرش گفت: «به خداوند عز و جل چنان اميدوار باش كه از مكرش ايمن نباشى، و از او چنان بترس كه از رحمتش نااميد نگردى» .
پسر گفت: اى پدرم! چگونه مى‏توانم اين گونه باشم ، در حالى كه تنها يك قلب دارم؟
لقمان گفت: «اى پسرم! مؤمن ، قلبى دارد كه با آن ، اميد مى‏ورزد و قلبى هم دارد كه با آن ، مى‏ترسد» .

منبع: الزهد لابن حنبل : ص 132 ، الدرّ المنثور : ج 6 ص 513 .
فهرست حكمت نامه لقمان ترس و اميد حديث و آيات
 
 
 
 
 
کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به انهار میباشد. www.anhar.ir
طراحی و پیاده سازی: GoogleA4.com