حدیث 72 ـ ضرورت فرمانروايى و حكومت
عنه عليه السلام : لَابُدّ لِلنَّاسِ مِنْ أمِيرٍ بَرٍّ أوْ فَاجِرٍ ، يَعْمَلُ فِي إمْرَتِهِ المُؤْمِنُ وَيَسْتَمْتِعُ فِيهَا الكَافِرُ ، وَيُبَلِّغُ اللّهُ فِيهَا الأجَلَ ، ويُجْمَعُ بِهِ الفَيْءُ ، وَيُقَاتَلُ بهِ العَدُوُّ ، وَتَأمَنُ بِهِ السُّبُلُ ، وَيُؤْخَذُ بِهِ لِلضّعِيفِ مِنَ القَوِيِّ، حَتّى يَسْتَرِيحَ بَرٌّ وَيُسْتَراحَ مِنْ فَاجِرٍ . امام على عليه السلام : مردم را ناچار فرمانروايى بايد؛ نيكوكار يا تبهكار؛ زيرا در حكومت او فرد باايمان كار خويش (اطاعت خدا) مىكند و كافر بهره خويش مىبرد و خداوند با وجود حكومت ، هركس را به اجل مقدّر مىرساند و به وسيله او مالياتها جمعآورى مىشود و با دشمن جنگيده مىشود و راهها امن مىگردد و حقّ ناتوان از زورمند ستانده مىشود و نيكوكار آسايش مىبيند و از تبهكار در امان مىماند. منبع: بحار الأنوار : 75/358/72.
فهرست منتخب میزان الحکمه 72 ـ ضرورت فرمانروايى و حكومت حديث و آيات
|
