حدیث 104 ـ از كسى كه فرمانبر خداوند نيست...

الإمامُ عليٌّ عليه ‏السلام : بَعَثَ النَّبيُّ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله جَيْشا وأمَّرَ عَلَيْهِمْ رَجُلاً وأمَرَهُمْ أنْ يَسْتَمِعوا لَهُ ويُطيعوا ، فأجَّجَ نارا وأمَرَهُمْ أنْ يَقْتَحِموا فيها ، فأبى قومٌ أنْ يَدْخُلوها وقالوا : إنّا فَرَرْنا مِنَ النّار. وأرادَ قومٌ أنْ يَدْخُلوها ، فَبَلَغَ ذلكَ النّبيَّ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله فقالَ : لو دَخَلوها لَم يَزالوا فيها ، وقالَ : لا طاعةَ في مَعْصيةِ اللّه‏ِ ، إنّما الطّاعةُ في المَعْروفِ .

امام على عليه ‏السلام : پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله سپاهى را گسيل داشت و مردى را فرمانده آنان كرد و به سپاهيان فرمود تادستورهاى او را بشنوند و اطاعت كنند. او آتشى بيفروخت و به سپاهيان دستور داد خود را در آن بيندازند. گروهى از ورود به آتش سر باز زده گفتند: ما از آتش گريخته‏ايم و گروهى تصميم گرفتند وارد آتش شوند. اين خبر به پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله رسيد، فرمود: اگر به ميان آتش مى‏رفتند براى هميشه در آتش بودند. آن گاه فرمود: در معصيت خدا نبايد از كسى اطاعت كرد بلكه فقط در خوبيها بايد فرمان برد.

منبع: تنبيه الخواطر : 1 / 51 .