حدیث 140 ـ تصريح به امامت آن بزرگوار

الإمامُ الباقرُ عليه ‏السلام : إنّ الحسينَ بنَ عليٍّ عليهماالسلام لمّا حَضَرهُ الّذي حَضَرهُ ، دَعا ابنَتَهُ الكبرى فاطمةَ بنتَ‏الحسينِ عليهماالسلام ، فدفَعَ إلَيها كِتابا مَلْفوفا ، ووَصِيَّةً ظاهِرةً. وكانَ عليُّ بنُ الحسينِ عليهماالسلاممَبْطونا مَعهُم لا يَرَونَ إلّا أنّه لِما بهِ ، فَدفَعَتْ فاطمهُ‏الكِتابَ إلى عليِّ بنِ الحسينِ عليهماالسلام ثُمّ صارَ واللّه‏ِ ذلكَ الكتابُ إلَينا ... فيهِ واللّه‏ِ ما يَحتاجُ إلَيهِ وُلْدُ آدمَ مُنذُ خلَقَ اللّه‏ُ آدمَ إلى أن تَفْنَى الدُّنيا . حديث

امام باقر عليه ‏السلام : چون هنگام شهادت حسين بن على عليهماالسلامرسيد دختر بزرگ خود، فاطمه بنت الحسين عليه ‏السلام ، را خواند و نامه‏اى سر بسته و وصيت‏نامه‏اى سرگشاده به او داد؛ [چون] على بن حسين دچار چنان شكم دردى بود كه گمان نمى‏كردند جان سالم به در برد. سپس فاطمه آن نوشته را به على بن الحسين عليهماالسلامداد و به خدا قسم اين نامه به ما رسيد ... سوگند به خدا كه آنچه از زمان خلقت آدم تا پايان دنيا مورد نياز فرزندان آدم بوده و هست در اين نوشته وجود دارد!

منبع: الكافي : 1 / 303 / 1 .
فهرست منتخب میزان الحکمه 140 ـ تصريح به امامت آن بزرگوار حديث و آيات
 
 
 
 
 
کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به انهار میباشد. www.anhar.ir
طراحی و پیاده سازی: GoogleA4.com