حدیث 144 ـ فضايل امام باقر عليه السلام
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : كانَ أبي عليه السلام كَثيرَ الذِّكرِ لَقَد كُنتُ أمشي مَعَهُ وَإنَّهُ لَيَذكُرُ اللّهَ ، وَآكُلُ مَعَهُ الطَّعامَ وَإنَّهُ لَيَذكُرُ اللّهَ ، وَلَقد كانَ يُحَدِّثُ القَومَ وَما يَشغَلُهُ ذلك عَن ذِكرِ اللّهِ وَكُنتُ أرى لِسانَهُ لازِقا بِحَنَكِهِ يَقولُ : لا إلِهَ إلّا اللّهَ ، وَكانَ يَجمَعُنا فَيَأمُرُنا بِالذِّكرِ حَتَّى تَطلُعَ الشَّمسُ وَيَأمُرُ بِالقَراءَةِ مَن كانَ يَقرَأُ مِنّا وَمَن كانَ لا يَقرَأُ مِنّا أمَرَهُ بِالذِّكرِ . امام صادق عليه السلام : پدرم عليه السلام بسيار ذكر خدا مىگفت ، هر وقت با ايشان راه مىرفتم مىديدم ذكر خدا مىگويد . هر وقت با ايشان غذا مىخوردم مىديدم ذكر خدا مىگويد . با مردم مشغول صحبت كردن بود ، امّا اين كار او را از ذكر خدا باز نمىداشت . مىديدم زبانش به كامش چسبيده است و لا إله إلّا اللّه مىگويد . او ما را جمع مىكرد و دستور مىداد تا هنگام طلوع آفتاب ذكر بگوييم . به كسانى از ما كه قرآن بلد بوديم مىفرمود قرآن بخوانيم و به كسانى كه قرآن خواندن نمىدانستند ، دستور مىداد ذكر بگويند . منبع: الكافي : 2 / 499 / 1
فهرست منتخب میزان الحکمه 144 ـ فضايل امام باقر عليه السلام حديث و آيات
|