حدیث 144 ـ فضايل امام باقر عليه ‏السلام

الإمامُ الصّادقُ عليه ‏السلام : كانَ أبي عليه ‏السلام كَثيرَ الذِّكرِ لَقَد كُنتُ أمشي مَعَهُ وَإنَّهُ لَيَذكُرُ اللّه‏َ ، وَآكُلُ مَعَهُ الطَّعامَ وَإنَّهُ لَيَذكُرُ اللّه‏َ ، وَلَقد كانَ يُحَدِّثُ القَومَ وَما يَشغَلُهُ ذلك عَن ذِكرِ اللّه‏ِ وَكُنتُ أرى لِسانَهُ لازِقا بِحَنَكِهِ يَقولُ : لا إلِهَ إلّا اللّه‏َ ، وَكانَ يَجمَعُنا فَيَأمُرُنا بِالذِّكرِ حَتَّى تَطلُعَ الشَّمسُ وَيَأمُرُ بِالقَراءَةِ مَن كانَ يَقرَأُ مِنّا وَمَن كانَ لا يَقرَأُ مِنّا أمَرَهُ بِالذِّكرِ . حديث

امام صادق عليه ‏السلام : پدرم عليه ‏السلام بسيار ذكر خدا مى‏گفت ، هر وقت با ايشان راه مى‏رفتم مى‏ديدم ذكر خدا مى‏گويد . هر وقت با ايشان غذا مى‏خوردم مى‏ديدم ذكر خدا مى‏گويد . با مردم مشغول صحبت كردن بود ، امّا اين كار او را از ذكر خدا باز نمى‏داشت . مى‏ديدم زبانش به كامش چسبيده است و لا إله إلّا اللّه‏ مى‏گويد . او ما را جمع مى‏كرد و دستور مى‏داد تا هنگام طلوع آفتاب ذكر بگوييم . به كسانى از ما كه قرآن بلد بوديم مى‏فرمود قرآن بخوانيم و به كسانى كه قرآن خواندن نمى‏دانستند ، دستور مى‏داد ذكر بگويند .

منبع: الكافي : 2 / 499 / 1
فهرست منتخب میزان الحکمه 144 ـ فضايل امام باقر عليه ‏السلام حديث و آيات
 
 
 
 
 
کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به انهار میباشد. www.anhar.ir
طراحی و پیاده سازی: GoogleA4.com