حدیث 145 ـ تصريح به امامت آن بزرگوار

بحار الأنوار عن محمّدَ بنِ مسلمٍ : كنتُ عندَ أبي جعفرٍ محمّدِ بنِ عليٍّ الباقرِ عليهماالسلامإذْ دخَلَ جعفرٌ ابنُهُ ، وعلى رأسِهِ ذُؤابةٌ ، وفي يَدهِ عَصا يَلْعبُ بِها ، فأخَذَهُ الباقرُ عليه ‏السلام وضمَّهُ إليهِ ضَمّا ، ثُمّ قالَ : بأبي أنتَ واُمّي ، لا تَلْهو ولا تَلْعبُ . ثُمّ قالَ لي : يا محمّد ، هذا إمامُكَ بَعدي ، فاقْتَدِ بهِ ، واقْتبِسْ مِن عِلمِهِ ، واللّه‏ِ إنّهُ لَهُوَ الصّادقُ الّذي وَصَفهُ لنا رسولُ اللّه‏ِ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله . إنّ شِيعتَهُ مَنصورونَ فيالدُّنيا والآخِرَةِ .

بحار الأنوار ـ به نقل از محمّد بن مسلم ـ : در حضور ابو جعفر محمّد بن على الباقر عليهماالسلامبودم كه فرزندش جعفر وارد شد در حالى كه زلف داشت و در دستش تركه‏اى بود و با آن سرگرم بود. [امام] باقر عليه ‏السلام او را گرفت و محكم به آغوش چسبانيد، و فرمود: پدر و مادرم فدايت كه اهل لهو و لعب نيستى. آنگاه به من فرمود: اى محمّد! بعد از من اين امام توست؛ به او اقتدا كن و از دانش وى بهره‏بگير. به خدا قسم او همان صادقى است كه پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله درباره او فرموده است كه شيعيان وى در دنيا و آخرت يارى مى‏شوند.

منبع: بحار الأنوار : 47 / 15 / 12