حدیث 170 ـ نشانههاى ظهور
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : إذا هلَكَ الخاطِبُ وزَاغَ صاحِبُ العَصرِ وبقِيَتْ قلوبٌ تَتَقلّبُ مِن مُخْصِبٍ ومُجْدِبٍ، هلَكَ المُتَمَنّونَ واضْمَحَلَّ المُضْمَحِلّونَ وَبقِيَ المؤمنونَ ، وقَليلٌ ما يكونونَ ، ثلاثُمائةٍ أو يَزيدونَ ، تُجاهِدُ معَهُم عِصابةٌ جاهَدَتْ مَعَ رسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله يومَ بَدرٍ ، لَم تُقْتَلْ ولَم تَمُتْ . امام على عليه السلام : آنگاه كه خاطب به هلاكت درمىافتد و امامِ عصر از ديدگان پنهان مىشود و دلهايى شاداب و دلهايى ديگر فسرده مىگردند، آرزومندان نابود مىشوند و از هم فرو مىپاشند و مؤمنان باقى مىمانند كه شمارشان اندك است، سيصد نفر يا بيشتر. در ركاب اين مؤمنان دستهاى [از فرشتگان ]مىجنگند كه روز بدر در كنار پيامبر خدا صلى الله عليه و آله جنگيدند كه نه كشته شدند و نه مردند. منبع: مقصود از كلمه «خاطب» مىتواند طالب خلافت باشد يا سخنورى كه به ناحق سخن مىگويد و يا «حاطب (با حاء بدون نقطه)» است كه در اين صورت به معناى گردآورنده هيزم است.
فهرست منتخب میزان الحکمه 170 ـ نشانههاى ظهور حديث و آيات
|
