حدیث 267 ـ بلا و تنبّه

عنه عليه ‏السلام : إذا أرادَ اللّه‏ُ عزّ وجلّ بعبدٍ خيرا فأذْنبَ ذَنبا تَبِعَهُ بنِقمَةٍ ويُذكِّرُهُ الاسْتِغفارَ ، وإذا أرادَ اللّه‏ُ عزّ وجلّ بعبدٍ شَرّا فأذْنبَ ذَنبا تَبِعَهُ بنِعمَةٍ لِيُنْسِيَهُ الاسْتِغفارَ ويَتَمادى بهِ ، وهُو قولُ اللّه‏ِ عزّ وجلّ : «سنَسْتدرِجُهُم من حيثُ لا يعلمونَ» بالنِّعَمِ عند المَعاصي .

امام صادق عليه ‏السلام : هرگاه خداوند خير بنده‏اى‏را بخواهد و از او گناهى سر زند، در پى آن گناه به مصيبتى گرفتارش مى‏سازد تا او را به ياد استغفار كردن اندازد. و هرگاه خداوند بدى بنده‏اى را خواهد و از او گناهى سر زند، در پى آن بدو نعمتى مى‏بخشد تا آمرزش خواهى را از ياد ببرد و آن گناه را ادامه دهد. اين است فرموده خداوند عز و جل كه: «از جايى كه خود نمى‏دانند بتدريج آنان را فرو مى‏گيريم» يعنى با نعمت دادن به هنگام گناه.

منبع: بحار الأنوار : 67/229/41