حدیث 347 ـ حقّ همنشين
الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام : أَمّا حقُّ جَليسِكَ :فأنْ تُلِينَ لَهُ جانِبَكَ ، وتُنْصِفَهُ في مُجازاة اللّفظِ ، ولا تَقومَ مِن مَجلِسِكَ إلّا بإذْنِهِ . ومَن يَجلِسُ إلَيكَ يَجوزُ لَهُ القِيامُ عَنكَبغَيرِ إذْنِكَ ، وتَنسى زَلّاتِهِ ، وتَحْفَظُخَيْراتِهِ، ولا تُسْمِعُهُ إلّا خَيرا . امام زين العابدين عليه السلام : حقّ همنشين تو آناست كه: با او نرمخو و مهربان باشى، در هنگام گفتگو با او به انصاف رفتار كنى، جز با اجازه او از جاى خود بلند نشوى، (اما) اگر در كنار تو نشست بتواند بدون اجازه تو برخيزد و برود، لغزشهايش را فراموش كنى، خوبيهايش را به ياد داشته باشى و جز خير و خوبى به او نگويى. منبع: الخصال : 569/1.
فهرست منتخب میزان الحکمه 347 ـ حقّ همنشين حديث و آيات
|
