حدیث 541 ـ نعمتِ حافظه
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ في حديثِ المفضَّلِ ـ : أفَرَأيتَ لَو نُقصَ الإنسانُ مِن هذهِ الخِلالِ الحِفْظَ وَحدَهُ كيفَ كانَتْ تكونُ حالُهُ ؟! وكَم مِن خَلَلٍ كانَ يَدخُلُ علَيهِ في اُمورِهِ ومَعاشِهِ وتَجارِبهِ إذا لم يَحْفَظْ ما لَهُ وعَلَيهِ ، وما أخَذَهُ وما أعطى ، وما رأى وما سَمِعَ ...ثُمَّ كانَ لا يَهتدي لطريقٍ لو سَلَكَهُ ما لا يحصى ، ولا يَحفَظُ عِلْما ولو دَرَسَهُ عُمْرَهُ ، ولا يَعْتَقِدُ دِينا ، ولا يَنْتَفِعُ بتَجْرِبَةٍ ، ولا يَسْتَطيعُ أن يَعْتَبِر شيئا على ما مضى ، بَل كانَ حَقيقا أنْ يَنْسَلِخَ مِن الإنْسانيّةِ أصْلاً . امام صادق عليه السلام ـ در حديث مفضّل ـ فرمود : آيا انديشيدهاى كه اگر انسان از ميان اين ويژگيها، فقط حافظه را كم داشت، حال و روزش چگونه بود؟ و اگر موضوعات سودمند و زيانبار و گرفتهها و دادهها و ديدهها و شنيدههاى خود را در حافظهاش نگه نمىداشت چه اختلالاتى در كارها و زندگى و تجربياتش به وجود مىآمد ... ؟ اگر راهى را بارها و بارها مىپيمود، باز آن را گم مىكرد ، اگر همه عمرش را درس مىخواند، دانشى را به خاطر نمىسپرد ، به دينى اعتقاد نمىيافت و از تجربهاى بهرهمند نمىشد و نمىتوانست از گذشتهها كمترين عبرتى بگيرد ، به طور كلى سزاوار بود كه از انسان بودن يكسره خارج شود . منبع: بحار الأنوار : 3/80 .
فهرست منتخب میزان الحکمه 541 ـ نعمتِ حافظه حديث و آيات
|