قرآن:
(وَإذا مَسَّ الْاءنْسانَ ضُرٌّ دَعا رَبَّهُ مُنِيبَاً إلَيْهِ ثُمّ إذا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِنهُ نَسِيَ ما كانَ يَدعُوا إلَيهِ مِن قَبلُ وَجَعَلَ للّهِِ أندَادا لِيُضِلَّ عَن سَبِيلِهِ قُل تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِيلاً إنَّكَ مِنْ أصْحَابِ النَّارِ) .
(أمَّنْ يُجِيبُ الْمُضطَرَّ إذا دَعاهُ وَيَكْشِفُ السُّوءَ وَيَجْعَلُكُم خُلَفَاءَ الْأَرْضِ أءِ لهٌ مَّعَ اللّهِ قَلِيلاً ما تَذَكَّرُونَ) .
«چون به آدمى گزندى رسد به پروردگارش روى مىآورد و او را مىخواند . آن گاه چون به او نعمتى بخشد همه آن دعاها را كه پيش از اين كرده بود از ياد مىبرد و براى خدا همتايانى قرار مىدهد تا مردم را از طريق او گمراه كند . بگو : اندكى از كفرت بهرهمند شو ، كه تو از دوزخيانى» .
«يا آن كه درمانده را چون بخواندش پاسخ مىدهد و گرفتارى را او دور مىكند و شما را در زمين، جانشين پيشينيان مىسازد . آيا معبودى همراه خدا هست؟ چه اندك پند مىگيريد» .
رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : أوْحَى اللّهُ تَبارَكَ وتَعالى إلى داوود عليه السلام : اُذكُرْني في سَرَّائكَ أستَجِبْ لَكَ في ضَرَّائكَ .
منبع: مكارم الأخلاق : 2/10/1991 .
