قرآن:
(وَالَّذِينَ إذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أوْ ظَلَمُوا أنفُسَهُم ذَكَرُوا اللّهَ فَاستَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَمَن يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إلَا اللّهُ وَلَمْ يُصِرُّوا عَلَى مَا فَعَلُوا وَهُمْ يَعْلَمُونَ) .
«و آن كسان كه چون مرتكب كارى زشت شوند يا به خود ستمى كنند ، خدا را ياد مىكنند و براى گناهان خويش آمرزش مىخواهند و كيست جز خدا كه گناهان را بيامرزد؟ و چون به زشتى گناه آگاهند در آنچه مىكردند پاى نفشارند» .
رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : لا كبيرَ مَع الاستِغفارِ ، ولا صغيرَمع الإصرارِ .
منبع: يعنى گناه كبيره، در صورت استغفار از آن، آمرزيده مىشود و گناه صغيره، در صورت اصرار بر آن، كبيره محسوب مىشود ـ م.
