حدیث 903 ـ مسئوليت گوش و چشم و دل
كتاب منلا يحضره الفقيه: قالَ رجلٌ للصّادِقِ عليه السلام :إنّ لي جِيرانا ولَهُم جَوارٍ يَتَغَنَّينَ ويَضرِبن بالعُودِ ، فرُبّما دَخَلتُ المَخرَجَ فَاُطِيلُ الجُلُوسَ استِماعا مِنّي لَهُنَّ؟... فقالَ لَهُ الصّادقُ عليه السلام :تاللّهِ أنتَ ! أما سَمِعتَ اللّهَ عزّوجلّ يقولُ : «إنَّ السَّمْعَ والبَصَرَ والفُؤادَ كُلُّ اُولئكَ كانَ عنه مَسْؤولاً» ؟! من لا يحضره الفقيه : مردى به امام صادق عليه السلام عرض كرد : همسايگانى دارم كه كنيزكانشان آواز مىخوانند و عود مىنوازند و من گاهى اوقات به دستشويى مىروم و براى گوش دادن به ساز و آواز آنها نشستنم را طول مىدهم . . . حضرت فرمود : عجبا! سوگند به خدا تو [هم]؟! مگر نشنيدهاى كه خداوند عز و جل مىفرمايد : « همانا گوش و چشم و دل ، همگى ، بازخواست مىشوند» ؟! منبع: كتاب من لا يحضره الفقيه : 1/80/177.
فهرست منتخب میزان الحکمه 903 ـ مسئوليت گوش و چشم و دل حديث و آيات
|
