قرآن:
(لِلْفُقَرَاءِ الَّذِينَ أُحْصِرُوا فِي سَبِيلِ اللّهِ لَا يَسْتَطِيعُونَ ضَرْبا فِي الْأَرْضِ يَحْسَبُهُمُ الْجاهِلُ أَغْنِيَاءَ مِنَ التَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُمْ بِسيماهُمْ لَا يَسْأَلُونَ النَّاسَ إِلْحافا وَما تُنفِقُوا مِنْخَيْرٍ فَإِنَّ اللّهَ بِهِ عَلِيمٌ) .
«[صدقه] از آنِ فقيرانى است كه در راه خدا از كار ماندهاند و نمىتوانند [براى كسب روزى] در زمين سفر كنند . فرد بىاطّلاع ، آنان را ، از فرط خويشتندارى ، توانگر پندارد ، آنان را به سيمايشان مىشناسى ، از مردم با اصرار ، سؤال (گدايى) نمىكنند . و هر مالى كه انفاق كنيد خدا به آن داناست» .
رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : يا أبا ذَرٍّ ، إيّاكَ والسؤالَ فإنّهُذُلٌّ حاضرٌ ، وفَقرٌ تَتَعَجَّلُهُ ، وفيهِ حِسابٌ طَويلٌ يَومَ القِيامَةِ.
منبع: كتاب من لا يحضره الفقيه : 4/375/5762 .
