قرآن:
(فَلَا وَرَبِّكَ لَا يُؤْمِنُونَ حَتَّى يُحَكِّمُوكَ فِيما شَجَرَ بَينَهُمْ ثُمَّ لا يَجِدُوا فِي أنْفُسِهِم حَرَجا مِمّا قَضَيتَ ويُسَلِّمُوا تَسْلِيما) .
«چنين نيست سوگند به پروردگارت كه ايمان نياورند ، مگر آن كه در نزاعى كه ميان آنهاست تو را داور كنند و از حكمى كه تو مىدهى هيچ ناخشنود نشوند و يكسره تسليم آن گردند» .
بحار الأنوار : أوحَى اللّهُ تعالى إلى داوودَ عليه السلام :تُرِيدُ واُرِيدُ، وإنّما يَكونُ ما اُرِيدُ ، فإن سَلَّمتَ لِما اُريدُ كَفَيتُكَ ما تُرِيدُ ، وإن لَم تُسَلِّم لِما اُرِيدُ أتعَبتُكَ فيما تُرِيدُ ، ثُمّ لا يَكونُ إلّا ما اُرِيدُ .