حدیث 1199 ـ هشدار درباره ستمگرى
عنه عليه السلام ـ في خُطبَةٍ لَهُ يَتَبَرَّأُ مِن الظُّلمِ ـ : واللّهِلأََن أبِيتَ عَلى حَسَكِ السَّعدانِ مُسَهَّدا، أو اُجَرَّ في الأغلالِ مُصَفَّدا، أحَبُّ إلَيَّ مِن أن ألقَى اللّهَ ورسولَهُ يَومَ القِيامَةِ ظالِما لِبَعضِ العِبادِ، وغاصِبا لِشَيءٍ مِن الحُطامِ، وكيفَ أظلِمُ أحَدا لِنَفسٍ يُسرِعُ إلى البِلى قُفُولُها، ويَطُولُ في الثَّرى حُلُولُها ؟! امام على عليه السلام ـ در خطبهاى كه ضمن آن از بيدادگرى، بيزارى مىجويد ـ فرمود : به خدا سوگند اگر شب را روى گياه اشترخار بيدار مانم و مرا بسته در كند و زنجير بكشانند ، خوشتر دارم از اين كه در روز قيامت با دامنى آلوده به ستم بر يكى از بندگان خدا يا غصب كمترين چيزى از كالاى پست دنيا ، بر خدا و رسول او وارد شوم . چگونه به خاطر جسمى كه تار و پودش به سوى پوسيدگى مىشتابد و روزگاران درازى در زير خاك مىماند ، بر كسى ستم كنم؟! منبع: نهج البلاغة : الخطبة 224.
فهرست منتخب میزان الحکمه 1199 ـ هشدار درباره ستمگرى حديث و آيات
|