حدیث 1199 ـ هشدار درباره ستمگرى

عنه عليه ‏السلام ـ في خُطبَةٍ لَهُ يَتَبَرَّأُ مِن الظُّلمِ ـ : واللّه‏ِلأََن أبِيتَ عَلى حَسَكِ السَّعدانِ مُسَهَّدا، أو اُجَرَّ في الأغلالِ مُصَفَّدا، أحَبُّ إلَيَّ مِن أن ألقَى اللّه‏َ ورسولَهُ يَومَ القِيامَةِ ظالِما لِبَعضِ العِبادِ، وغاصِبا لِشَيءٍ مِن الحُطامِ، وكيفَ أظلِمُ أحَدا لِنَفسٍ يُسرِعُ إلى البِلى قُفُولُها، ويَطُولُ في الثَّرى حُلُولُها ؟! حديث

امام على عليه ‏السلام ـ در خطبه‏اى كه ضمن آن از بيدادگرى، بيزارى مى‏جويد ـ فرمود : به خدا سوگند اگر شب را روى گياه اشترخار بيدار مانم و مرا بسته در كند و زنجير بكشانند ، خوشتر دارم از اين كه در روز قيامت با دامنى آلوده به ستم بر يكى از بندگان خدا يا غصب كمترين چيزى از كالاى پست دنيا ، بر خدا و رسول او وارد شوم . چگونه به خاطر جسمى كه تار و پودش به سوى پوسيدگى مى‏شتابد و روزگاران درازى در زير خاك مى‏ماند ، بر كسى ستم كنم؟!

منبع: نهج البلاغة : الخطبة 224.
فهرست منتخب میزان الحکمه 1199 ـ هشدار درباره ستمگرى حديث و آيات
 
 
 
 
 
کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به انهار میباشد. www.anhar.ir
طراحی و پیاده سازی: GoogleA4.com