قال الله تعالي : وقَضَى رَبُّكَ ألاّ تَعبُدُوا إلاّ إيّاهُ وبِالوالِدَينِ إحساناً إمّا يَبلُغَنَّ عِندَكَ الكِبَرَ أحَدُهُما أو كِلاهُما فلا تَقُل لَهُما اُفٍّ ولا تَنهَرهُما وقُل لَهُما قولاً كَريماً، واخْفِض لَهُما جَناحَ الذُّلُّ مِنَ الرَّحمَةِ وقُل رَبِّ ارحَمْهُما كَما رَبَّياني صَغيراً
قال الله تعالي : و پروردگار تو مقرّر كرد كه جز او را نپرستيد و به پدر و مادر نيكى كنيد. اگر يكى از آن دو ، يا هر دو ، در كنار تو به سالمند رسيدند، به آنها [حتّى] اُفّ مگو و به آنان پرخاش مكن و با آنها به شايستگى سخن گوى و از سرِ مهربانى، بال فروتنى بر آنان بگستر و بگو : پروردگارا! آن دو را رحمت كن، چنان كه مرا در خُردى پروردند.
