قرآن:
(وَجَزاءُ سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِثْلُها فَمَنْ عَفا وَأَصْلَحَ فَأجْرُهُ عَلَى اللّهِ إِنَّهُ لا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ) .
(الَّذِينَ يُنْفِقُونَ فِي السَّرَّاءِ وَالضَّرَّاءِ وَالْكاظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعافِينَ عَنِ النَّاسِ وَاللّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ) .
«سزاى هر بدى، بديى است همانند آن. پس، كسى كه گذشت كند و آشتى ورزد مزدش با خداست. براستى او ستمكاران را دوست ندارد».
«[پرهيزكاران] كسانى [هستند] كه در توانگرى و تنگدستى انفاق مىكنند و خشم خود را فرو مىخورند و از خطاى مردم در مىگذرند؛ و خدا نيكوكاران را دوست دارد».
رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : إذا عَنَّت لَكُم غَضبَةٌ فَادرَؤوهابِالعَفوِ ؛ إنَّهُ يُنادي مُنادٍ يَومَ القِيامَةِ : مَن كانَ لَهُ عَلَى اللّهِ أجرٌ فَلْيَقُمْ ، فَلا يَقومُ إلّا العافُونَ ، ألَم تَسمَعوا قَولَهُ تَعالى:
«فَمَنعَفا وأصلَحَ فَأجرُهُعَلَى اللّهِ» ؟!
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر گاه خشمى براى شما پيشآمد، با عفو و گذشت آن را از خود دور كنيد؛ زيرا در روز رستاخيز آواز دهندهاى جار مىزند: هر كه به گردن خدا مزدى دارد، برخيزد. و كسى جز بخشايندگان برنخيزند. آيا نشنيدهايد كه خداوند متعال مىفرمايد: «پس، هر كه ببخشد و آشتى ورزد، مزدش با خداست»؟
منبع: أعلام الدين : 337.
