حدیث 1417 ـ جنگ اُحد
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : لَمّا انجَلى الناسُ عَن رسولِاللّهِ صلى الله عليه و آله يومَ اُحُدٍ نَظَرتُ فِي القَتلى فلَم أرَ رسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله ، فقلتُ : واللّهِ ما كانَ لِيَفِرَّ وما أراهُ فِي القَتلى ، ولكن أرَى اللّهَ غَضِبَ علَينا بما صَنَعنا فَرَفَعَ نَبِيَّهُ ، فما فِيَّ خيرٌ مِن أن اُقاتِلَ حتّى اُقتَلَ ، فَكَسَرتُ جَفنَ سَيفِي ، ثُمّ حَمَلتُ علَى القَومِ فَأفرَجُوا لي ، فإذا أنا برسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله بَينَهُم . امام على عليه السلام : در جنگ احد هنگامى كهمردم از گردِپيامبر خدا پراكنده شدند، من در ميان كشتگان نگاه كردم، اما پيامبر خدا صلى الله عليه و آله را نديدم. با خود گفتم : به خدا قسم او اهل فرار نبود و در ميان كشتهها هم نمىبينمش. فكر مىكنمخداوند از اين رفتار ما به خشمآمده و پيامبرش را به آسمان برده است. پس، وجود من ديگر بىفايده است و بايد بجنگم تا كشته شوم.لذا غلاف شمشيرم را شكستم و به دشمن حمله كردم و آنان از برابر من دور شدند و ناگاه ديدم كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله در ميان آنهاست. منبع: كنز العمّال : 30027.
فهرست منتخب میزان الحکمه 1417 ـ جنگ اُحد حديث و آيات
|
