قرآن:
(وَأنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إلَيْهِ يُمَتِّعْكُمْ مَتاعا حَسَنا إِلَى أجَلٍ مُسَمَّىً وَيُؤْتِ كُلَّ ذِي فَضْلٍ فَضْلَهُ) .
(وَيا قَوْمِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ يُرْسِلِ السَّماءَ عَلَيْكُمْ مِدْرارا وَيَزِدْكُمْ قُوَّةً إلَى قُوَّتِكُمْ وَلا تَتَوَلَّوْا مُجْرِمِينَ) .
«و نيز از پروردگارتان آمرزش بخواهيد و به درگاهش توبه كنيد، تا شما را از رزقى نيكو، تا مدتى كه مقرّر است، برخوردار سازد و هر شايسته انعامى را از فضل خود عطا فرمايد».
«و اىقوم من! از پروردگارتان آمرزش بخواهيد و آن گاه به درگاه او توبه بريد، تا باران را پياپى بر شما فرو ريزد و بر نيرويتان بيفزايد و چون گنهكاران رخ بر متابيد».
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : وقد جَعَلَ اللّهُ سبحانَهُ الاستِغفارَ سَبَبا لِدُرورِ الرِّزقِ ورَحمَةِ الخَلقِ ، فقالَ سبحانَهُ :
«اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إنّهُ كانَ غَفّارا » فَرَحِمَ اللّهُ امرَأً استَقبَلَ تَوبَتَهُ ، واستَقالَ خَطيئتَهُ ، وبادَرَ مَنِيّتَهُ .
منبع: نهج البلاغة : الخطبة 143.
