حدیث 1456 ـ معناى غيبت

الترغيب والترهيب عن عَمرُو بن شُعَيبٍ ـ عن‏أبيهِ عن جدِّهِ ـ : أنّهم ذَكَرُوا عندَ رسولِ اللّه‏ِ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله رجُلاً فقالوا : لا يَأكُلُ حتّى يُطعَمَ ، ولا يَرحَلُ حتى يُرحَلَ لَهُ ، فقالَ النبيُّ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : اغتَبتُمُوهُ ، فقالوا : يا رسولَ اللّه‏ِ ، إنّما حَدَّثْنا بما فيهِ ! قال : حَسبُكَ إذا ذَكَرتَ أخاكَ بما فيهِ .

الترغيب و الترهيب ـ به نقل از عمرو بن شعيب‏از پدرش از جدّش ـ : در حضور پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله از مردى سخن به ميان آوردند و گفتند : بايد غذا را در دهانش بگذارند و جهاز شترش را براى او ببندند . پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله فرمود : غيبتش را كرديد.عرض كردند : اى پيامبر خدا! ما چيزى را [از معايب ]گفتيم كه در او هست! پيامبر فرمود : [براى غيبت همين] كافى است كه درباره برادرت آن بگويى كه در او هست.

منبع: يعنى به حدّى ناتوان يا تنبل است كه نياز به كمك كسى دارد، تا به او آب و غذا بدهد و براى مسافرت بايد او را بر دوش حمل كند يا بر مركبش سوار شود.