قرآن:
(وَلَقَدْ آتَيْنَاكَ سَبْعا مِنَ الْمَثَانِي وَالْقُرْآنَ الْعَظِيمَ) .
(وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ) .
«و براستى كه تو را سبع المثانى (سوره فاتحه) و قرآن بزرگ عطا كرديم».
«و قطعاً قرآن را براى پند آموزى آسان كردهايم. پس آيا پند گيرندهاى هست؟».
رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : إذا التَبَسَتِ الاُمورُ علَيكُم كَقِطَعِ اللَّيلِ المُظلِمِ فعلَيكُم بالقرآنِ ؛ فإنّهُ شافِعٌ مُشَفَّعٌ ، وماحِلٌ مُصدَّقٌ ، ومَن جَعَلَهُ أمامَهُ قادَهُ إلَى الجَنَّةِ ، ومَن جَعَلَهُ خَلفَهُ قادَهُ إلَى النارِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر گاه كارها همچون پارههاى شب تار بر شما تاريك و شبههناك شد، به قرآن روى آوريد؛ زيرا قرآن شفيعى است كه شفاعتش پذيرفته است و شاكى و خصمى است كه شكايتش قبول مىشود. هر كه قرآن را فراپيشِ خود قرار دهد، او را به سوى بهشت كشاند و هر كه آن را پشت سر خويش نهد، به سوى دوزخش كشاند.
منبع: كنز العمّال : 4027.
