قرآن:
(أَلَمْ يَأْنِ لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُم لِذِكْرِ اللّهِ وَما نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ وَلَا يَكُونُوا كَالَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ مِن قَبْلُ فَطالَ عَلَيْهِمُ الأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَكَثِيرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ) .
«آيا براى كسانى كه ايمان آوردهاند زمان آن نرسيده است كه دلهايشان براى ياد خدا و آنچه از حق نازل شده است خاشع شود و چونان كسانى نباشند كه پيش از اين به آنها كتاب [آسمانى ]داده شد و روزگار درازى بر آنها گذشت و پس دلهايشان سخت شد و بسيارى از آنان فاسقانند؟».
رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : ـ لمّا سُئلَ عن أحسَنِ الناسِصَوتا بالقرآنِ ـ : مَن إذا سَمِعتَ قِراءَتَهُ رَأيتَ أ نّهُ يَخشَى اللّهَ .
منبع: بحار الأنوار : 92/195/10.
