قرآن:
(وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعالَوْا إِلَى ما أَنْزَلَ اللّهُ وَإِلَى الرَّسُولِ قالُوا حَسْبُنا ما وَجَدْنا عَلَيْهِ آبَاءَنا أَوَلَوْ كانَ آبَاؤُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ شَيْئا وَلَا يَهْتَدُونَ) .
«و چون به آنان گفته شود: به سوى آنچه خدا نازل كرده و به سوى پيامبر بياييد، مىگويند: آنچه پدران خود را بر آن يافتهايم ما را بس است. آيا هر چند پدرانشان چيزى نمىدانستند و هدايت نيافته بودند؟»
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ في قولِهِ تعالى : «اتَّخَذُواأحْبارَهُم ورُهْبانَهُم أربابا مِن دُونِ اللّهِ» ـ : واللّهِ ما صَلَّوا لَهُم ولا صامُوا ، ولكنَّهُم أحَلُّوا لَهُم حَراما ، وحَرَّموا علَيهِم حَلالاً فاتَّبَعُوهُم .
منبع: المحاسن : 1/383/847 .
