حدیث 1707 ـ داوود عليه ‏السلام

امام صادق عليه ‏السلام : خداى تبارك و تعالى به داوود عليه ‏السلام وحى فرمود : چه شده است كه تو را تنها مى‏بينم؟ عرض كرد : به خاطر تو، مردم را ترك كرده‏ام و آنان نيز مرا ترك كرده‏اند. فرمود: چه شده است كه تو را خاموش مى‏بينم؟ عرض كرد : ترس از تو، مرا خاموش ساخته است. فرمود : چه شده است كه تو را رنجور مى‏بينم؟ عرض كرد : عشق و محبت تو، مرا رنجور ساخته است. فرمود : چه شده است كه تو را فقير مى‏بينم، حال آنكه تو را بهره‏مند ساخته‏ام؟ عرض كرد : گزاردن حقّ تو، مرا فقير كرده است.فرمود : چه شده است كه تو را خوار مى‏بينم؟ عرض كرد : عظمت وصف ناشدنى جلال تو، مرا خوار كرده است و اين حق توست اى آقاى من! خداوند جل جلاله فرمود : پس، مژده بادا تو را به فضل من. در آن روز كه مرا ملاقات كنى، هرچه دوست داشته باشى به تو بخشم. با مردم بياميز و با اخلاق آنان بساز، امّا در اعمال و كردارشان با آن همراهى مكن تا روز قيامت بدان‏چه از من خواهى دست يابى.