حدیث 1717 ـ محمّد صلى الله عليه و آله...
عنه عليه السلام : طَبيبٌ دَوّارٌ بطِبِّهِ ، قد أحكَمَ مَراهِمَهُ ، وأحمى (أمضى) مَواسِمَهُ ، يَضَعُ ذلكَ حَيثُ الحاجَةُ إلَيهِ ، مِن قُلوبٍ عُميٍ ، وآذانٍ صُمٍّ ، وألسِنَةٍ بُكمٍ ، مُتَتبِّعٌ بدَوائهِ مَواضِعَ الغَفلَةِ ومَواطِنَ الحَيرَةِ ، لَم يَستَضيئوا بأضواءِ الحِكمَةِ ، ولَم يَقدَحوا بزِنادِ العُلومِ الثّاقِبَةِ ، فهُم في ذلكَ كالأنعامِ السّائمَةِ ، والصُّخورِ القاسِيَةِ . امام على عليه السلام : طبيبى بود كه با داروى خود ميان مردم مىگرديد. مرهمهايش را درست و آماده كرده و ابزار داغ كردنش را تافته بود و آنها را بر هر جا كه لازم بود، از دلهاى كور و گوشهاى كر و زبانهاى گنگ، مىگذاشت. با داروى خود بيمارىهاى غفلت و سرگردانى را در كسانى كه از پرتوهاى حكمت روشنايى برنگرفته بودند و با آتش زنههاى دانشهاى درخشان شعلهاى برنيفروخته بودند، و همچون حيوانات چرنده و تخته سنگهاى سخت بودند، درمان مىكرد. منبع: نهج البلاغة : الخطبة 108.
فهرست منتخب میزان الحکمه 1717 ـ محمّد صلى الله عليه و آله... حديث و آيات
|
