حدیث 1723 ـ كراهت واجب كردن چيزى بر خود

وسائل الشيعة عن إسحاق بنِ عمّار : قلتُ‏ لأبي عبد اللّه‏ِ عليه ‏السلام : إنّي جَعَلتُ على نفسي شُكرا للّه‏ رَكعتين اُصَلّيهما في السَّفَرِ والحَضَرِ ، أفَاُصَلّيهِما في السَّفَرِ بالنَّهارِ؟ فقالَ : نَعَم .ـ ثُمَّ قالَ : إنّي لَأكرَهُ الإيجابَ ؛ أن يُوجِبَ الرّجُلُ على نَفسِهِ . قُلتُ : إنّي لَم أجعَلْهُما للّه‏ِ علَيَّ ، إنّما جَعَلتُ ذلكَ على نَفسي اُصَلِّيهما شُكرا للّه‏ِ ولَم اُوجِبْهُما على نَفسي ، أفأدَعُهُما إذا شِئتُ ؟ قالَ : نَعَم .

وسائل الشيعه ـ به نقل از اسحاق بن عمّار ـ : به امام صادق عليه ‏السلام عرض كردم : ـ براى سپاسگزارى از خداوند، خود را متعهد كردم كه در سفر و حضر دو ركعت نماز بخوانم، آيا مى‏توانم آن دو ركعت را در سفر به هنگام روز بخوانم؟ حضرت فرمود : آرى. سپس فرمود : من خوش ندارم كه كسى چيزى را بر خود واجب گرداند. عرض كردم : من آن دو ركعت را براى خدا به گردن خود قرار نداده‏ام، بلكه خودم، خود را متعهد كردم كه براى سپاسگزارى از خدا دو ركعت نماز بخوانم و آن را بر خويش واجب نگردانيده‏ام. در اين صورت اگر بخواهم، مى‏توانم نخوانم؟ فرمود : آرى.

منبع: وسائل الشيعة : 16 / 189 / 1.