قرآن:
(إِنَّ الْمُنافِقِينَ يُخَادِعُونَ اللّهَ وَهُوَ خَادِعُهُمْ وَإِذَا قَامُواإِلَى الصَّلَاةِ قَامُوا كُسَالَى يُرَاؤُونَ النَّاسَ وَلَا يَذْكُرُونَاللّهَ إِلَا قَلِيلاً * مُذَبْذَبِينَ بَيْنَ ذلِكَ لَا إِلَى هؤُلاءِ وَلَا إِلَى هؤُلَاءِ وَمَنْ يُضْلِلِ اللّهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ سَبِيلاً) .
«منافقان با خدا نيرنگ مىكنند و حال آنكه او با آنان نيرنگ مىكند. و چون به نماز ايستند با كسالت و تنبلى برخيزند. با مردم ريا مىكنند و خدا را جز اندكى ياد نمىكنند. ميانِ آن [دو گروه] دو دلند، نه با اينانند و نه با آنان. و هر كه را خدا گمراه كند، هرگز راهى براى [نجات ] او نخواهى يافت».
رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : المُنافِقُ مَن إذا وَعَدَ أخلَفَ ،وإذا فَعَلَ أفشى
، وإذا قالَ كَذَبَ ، وإذا ائتُمِنَ خانَ ، وإذا رُزِقَ طاشَ ، وإذا مُنِعَ عاشَ .
منبع: بحار الأنوار : 72 / 207 / 8.
