قرآن:
(قَالَ يَا قَوْمِ أَرأَيْتُمْ إِنْ كُنْتُ عَلَى بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّي وَرَزَقَنِي مِنْهُ رِزْقا حَسَنا وَمَا أُرِيدُ أَنْ أُخالِفَكُمْ إِلَى مَا أَنْهَاكُمْ عَنْهُ إِنْ أُرِيدُ إِلَا الْاءِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَا بِاللّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ) .
«گفت: اى قوم من! بينديشيد، اگر از جانبپروردگارم دليلى روشن داشته باشم و او از سوى خود روزى نيكويى به من داده باشد [آيا باز هم از پرستش او دست بردارم؟] من نمىخواهم در آنچه شما را از آن باز مىدارم مخالفت كنم[و خود مرتكب آن شوم]. من قصدى جز اصلاح [مردم] در حد توان خود ندارم و توفيق من جز به [يارى ]خدا نيست. بر او توكّل كردهام و به سوى او باز مىگردم».
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : التَّوفيقُ عِنايَةٌ .
