قرآن:
(وَقَضَى رَبُّكَ أَلَا تَعْبُدُوا إِلَا إِيَّاهُ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَاناإِمَّا يَبْلُغَنَّ عِنْدَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ كِلَاهُمَا فَلَا تَقُلْلَهُمَا أُفٍّ وَلَا تَنْهَرْهُمَا وَقُلْ لَهُمَا قَوْلاً كَرِيما * وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَقُلْ رَبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرا) .
«و پروردگار تو مقرّر كرد كه جز او را مپرستيد و به پدر و مادر نيكى كنيد. اگر يكى از آن دو يا هر دو، در كنار تو به سالمندى رسيدند، به آنها [حتى ]افّ مگو و به آنان پرخاش مكن و با آنها به شايستگى سخن گوى و از سر مهربانى، بال فروتنى بر آنان بگستر و بگو: پروردگارا! آن دو را رحمت كن، چنان كه مرا در خُردى پروردند».
رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله ـ لَمّا سُئلَ عَن حقِّ الوالِدَينِ على وَلَدِهِماـ : هُما جَنَّتُكَ ونارُكَ .
