قرآن:
«وَ قَضَى رَبُّكَ أَلاَّ تَعْبُدُواْ إِلاَّ إِيَّاهُ وَبِالْوَ لِدَيْنِ إِحْسَـنًا إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِندَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ كِلاَهُمَا فَلاَ تَقُل لَّهُمَا أُفٍّ وَ لاَ تَنْهَرْهُمَا وَ قُل لَّهُمَا قَوْلاً كَرِيمًا * وَ اخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَ قُل رَّبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِى صَغِيرًا ».
[نقلاً عن عيسى] «وَ بَرَّما بِوَ لِدَتِى وَ لَمْ يَجْعَلْنِى جَبَّارًا شَقِيًّا * وَالسَّلَـمُ عَلَىَّ يَوْمَ وُلِدتُّ وَ يَوْمَ أَمُوتُ وَ يَوْمَ أُبْعَثُ حَيًّا » .
[في صفة يحيى] «وَ بَرَّما بِوَ لِدَيْهِ وَ لَمْ يَكُن جَبَّارًا عَصِيًّا * وَ سَلَـمٌ عَلَيْهِ يَوْمَ وُلِدَ وَ يَوْمَ يَمُوتُ وَ يَوْمَ يُبْعَثُ حَيًّا » .
«و پروردگارت حكم كرده كه جز او را نپرستيد و به پدر و مادر ، نيكى كنيد . اگر يكى از آنان يا هر دو در كنار تو به پيرى رسيدند ، ابراز ناراحتى منما و با آنان درشتى مكن و محترمانه با آنان سخن بگو . و از مهربانى ، بال فروتنى بر آنان بگستر و بگو : پروردگارا! بر آنان رحمت آور ، همان گونه كه آنان در كودكى ، مرا پروردند» .
«و مرا به نيكى كردن به مادر ، سفارش كرد و مرا زورگويى تيرهروز ، قرار نداده است . و درود بر من ، روزى كه زاده شدم و روزى كه مىميرم و روزى كه زنده برانگيخته مىشوم» .
«[يحيى] نسبت به پدر و مادرش نيكوكار بود و زورگوى شقى نبود . و درود بر او ، روزى كه زاده شد و روزى كه مىميرد و روزى كه زنده برانگيخته مىشود» .
الإمام الرضا علیه السلام : إنَّ اللّهَ عز و جل ... أمَرَ بِالشُّكرِ لَهُ ولِلوالدَينِ، فَمَن لَم يَشكُر والِدَيهِ لَم يَشكُرِ اللّهَ.
منبع: الخصال : ص 156 ح 196، عيون أخبار الرضا علیه السلام : ج 1 ص 258 ح 13 كلاهما عن الدلهاث .
