قرآن:
«قَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِى أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِى أَنْعَمْتَ عَلَىَّ وَ عَلَى وَ لِدَىَّ وَ أَنْ أَعْمَلَ صَــلِحًا تَرْضَـاهُ وَ أَدْخِلْنِى بِرَحْمَتِكَ فِى عِبَادِكَ الصَّــلِحِينَ» .
«وَ وَصَّيْنَا الاْءِنسَـنَ بِوَ لِدَيْهِ إِحْسَـنًا حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهًا وَ وَضَعَتْهُ كُرْهًا وَ حَمْلُهُ وَ فِصَــلُهُ ثَلَـثُونَ شَهْرًا حَتَّى إِذَا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ بَلَغَ أَرْبَعِينَ سَنَةً قَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِى أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِى أَنْعَمْتَ عَلَىَّ وَ عَلَى وَ لِدَىَّ وَ أَنْ أَعْمَلَ صَــلِحًا تَرْضَـاهُ وَ أَصْلِحْ لِى فِى ذُرِّيَّتِى إِنِّى تُبْتُ إِلَيْكَ وَ إِنِّى مِنَ الْمُسْلِمِينَ» .
(گفت: پروردگارا! در دلم افكن تا نعمتى را كه به من و پدر و مادرم ارزانى داشتهاى ، سپاس بگزارم و به كار شايستهاى كه آن را مىپسندى ، بپردازم و مرا به رحمت خويش ، در ميان بندگان شايسته ، داخل كن)
(و انسان را [نسبت ]به پدر و مادرش به احسان سفارش كرديم . مادرش با تحمّل رنج ، به او باردار شد و با تحمّل رنج ، او را به دنيا آورد . و بار برداشتن و از شير گرفتنِ او سى ماه است ، تا آن گاه كه به رشد كاملِ خود برسد ، و به چهل سال برسد ، مى گويد: پروردگارا! بر دلم بيفكن تا نعمتى را كه به من و به پدر و مادرم ارزانى داشتهاى ، سپاس گويم و كار شايستهاى انجام دهم كه آن را خوش دارى و فرزندانم را برايم شايسته گردان . در حقيقت ، به درگاه تو توبه آوردم و من از فرمانپذيرانم)
رسول اللّه صلی الله علیه و آله : دُعاءُ الوَلَدِ لِلوالِدِ كَالأَخذِ بِاليَدِ .
منبع: الفردوس : ج 2 ص 213 ح 3038 .
