قرآن:
«وَ قَضَى رَبُّكَ أَلاَّ تَعْبُدُواْ إِلاَّ إِيَّاهُ وَبِالْوَ لِدَيْنِ إِحْسَـنًا إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِندَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُمَآ أَوْ كِلاَهُمَا فَلاَ تَقُل لَّهُمَآ أُفٍّ وَ لاَ تَنْهَرْهُمَا وَ قُل لَّهُمَا قَوْلاً كَرِيمًا» .
«وَ الَّذِى قَالَ لِوَ لِدَيْهِ أُفٍّ لَّكُمَآ أَتَعِدَانِنِى أَنْ أُخْرَجَ وَ قَدْ خَلَتِ الْقُرُونُ مِن قَبْلِى وَ هُمَا يَسْتَغِيثَانِ اللَّهَ وَيْلَكَ ءَامِنْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَيَقُولُ مَا هَـذَآ إِلاَّ أَسَـطِيرُ الْأَوَّلِينَ » .
«و پروردگار تو مقرّر كرد كه جز او را مپرستيد و به پدر و مادر [خود] ، احسان كنيد . اگر يكى از آن دو يا هر دو ، در كنار تو به سالخوردگى رسيدند ، به آنها [حتّى] «اُف» مگو و به آنان پرخاش مكن و با آنها سخنى شايسته بگوى»
.
«و كسى كه به پدر و مادر خود بگويد: «اُف بر شما!» ، آيا به من وعده مىدهيد كه [از گور ، زنده ]بيرون خواهم شد ، حال آنكه پيش از من ، نسلها سپرى [و نابود] شدند [و زنده نشدند]؟ و آن دو به [درگاه ]خدا زارى مىكنند [و مىگفتند] : واى برتو ، ايمان بياور! وعده خدا ، حق است . ولى [پسر ]پاسخ مىدهد: اينها جز افسانههاى گذشتگان نيست»
.
رسول اللّه صلی الله علیه و آله : لَو عَلِمَ اللّهُ عز و جل شَيئا مِنَ العُقوقِ أدنى مِن اُفٍّ لَحَرَّمَهُ فَليَعمَلِ العاقُّ ما شاءَ فَلَن يَدخُلَ الجَنَّةَ .
منبع: الفردوس : ج 3 ص 353 ح 5063 .
