حدیث دعا

امام زين العابدين عليه‏السلام ـ از دعاهاى ايشان براى فرزندانش ـ : بار خدايا! بر من منت گذار و فرزندانم را برايم نگه‏دار ، شايستگى‏شان ده ، و برايم بهره‏اى در آنان نِه ، عمرشان را دراز فرما و بر زندگانى‏شان بيفزا ، خُردسالشان را پرورش ده ، نَاتوانشان را توانا ساز ، تنشان ، دينشان و اخلاقشان را به سلامت دار ، در جان و جسمشان ، و در هر كار از كارهايشان كه در آن مى‏كوشند ، عافيت نِه ، و روزى‏شان را براى من و به دست من ، پيوسته قرار ده .
[بار خدايا!] فرَزندانم را همه ، از نيكان ، پرهيزگاران ، بينايان ، شنوندگان ، فرمانبردارانِ خويش و دوستدار و نيكخواه دوستانت گردان ، و چنان كن كه دشمن و كين‏توز دشمنانت باشند . آمين!
بار خدايا! بازويم را به نيروى فرزندانم توانا ساز ، نابسامانى‏هايم را بدانان سامان ده ، شمار يارانم را بديشان فزونى بخش ، و مجلسم را بدانان بياراى ، نامم را بديشان زنده بدار ، و در نبودنم ، آنان را به كارم برگمار ، و در نيازمندى‏ها آنان را به يارى‏ام وا دار .
[بار خدايا!] چنان كن كه فرزندانم دوستدار من باشند ، به من مهر بورزند ، به من روى آورند ، و در يارى‏ام پايدار باشند . چنان كن كه فرمانبردارم باشند ، نه عصيانگر و نافرمان ، و نه از مخالفان و خطاكاران .
[بار خدايا!] مرا در پرورش و تربيت و نيكى به آنان موفّق دار، و همراه آنان ، فرزندانى پسر نيز ارزانى‏ام دار، خيرم را در آن نِه، و مرا در آنچه از تو خواسته‏ام، بدانان يارى ده ، و مرا و فرزندانم را از شرّ شيطان رانده شده ، پناه ده .
[بار خدايا!] تو ما را آفريده‏اى و به نيكى امر كرده و از بدى بازداشته‏اى ، به ثوابِ فرمانبردارى‏ات تشويق ، و از عقابِ نافرمانى‏ات بيمناك ساخته‏اى، كسى را كه در كار ما نيرنگ مى‏كند ، به دشمنىِ ما گمارده‏اى ، و در امورى وى را بر ما چيره كرده‏اى كه ما را بر وى چيره نكرده‏اى . او را در سينه‏هاى ما جاى داده‏اى و چون خون در رگ‏هايمان روان ساخته‏اى .
اگر از وى شويم ، از ما غافل نمى‏شود ، اگر فراموشش كنيم ، فراموشمان نمى‏كند ، كيفرت را در نظر ما ناچيز مى‏نمايد ، و ما را از ديگرى جز تو مى‏ترساند . اگر آهنگِ گناه كنيم ، در ارتكاب آن ، دليرمان مى‏گرداند و اگر آهنگ كارى شايسته كنيم ، از گزاردنش بازمان مى‏دارد ، هواهاى نفسانى را براى ما مى‏آرايد و شبهات را به ما مى‏نماياند . اگر وعده‏مان دهد ، دروغ ، مى‏گويد ، و اگر آرزويى در دلمان برانگيزد ، خلاف آن مى‏كند . اگر مكرش را از ما باز نگردانى ، گم‏راهمان مى‏سازد و اگر از تبهكارى‏اش بازمان ندارى ، ما را مى‏لغزاند .
بار خدايا! به توانايى‏ات قدرتش را در هم شكن ، تا بنيان سعادتمان را نلرزاند ، و توفيق دعايمان ده تا ما را از مكر و فريبش نگه‏دارد .
بار خدايا! همه خواسته‏هايم را عطا كن ، حوايجم را برآور ، و از اجابت محرومم مساز ، كه اجابت را خود بر عهده گرفته‏اى . دعايم را از درگاهت مگردان ، كه خود بدان فرمانم داده‏اى . آنچه دنيا و آخرتم را اصلاح مى‏كند ، عطايم كن : بر زبانش آورده باشم يا از يادش برده باشم ، اظهارش كرده باشم يا در دل نهان داشته باشم ، آشكارش كرده باشم يا پوشانده باشم .
[بار خدايا!] چنان كن كه در همه حال ، با درخواست از تو ، از مصلحان باشم ، و با طلب از درگاهت ، از كام‏يافتگان گردم ، و با توكلّ بر تو از كسانى نباشم كه محروم‏اند .
[بار خدايا!] در شمارِ آنانم بر پناه جستن به تو خو گرفته‏اند و از سودايت سود برده‏اند و در آسايشگاهِ عزّتت آرميده‏اند و از كَرَمت به روزىِ حلال ، دست يافته‏اند و از بخششت به فراخىِ نعمت رسيده‏اند و با تو از ذلّت به عزّت دست يافته‏اند و از ستم به دادگرى‏ات پناه جسته‏اند و به مِهرت از گرفتارى رهيده‏اند و از توانگرى‏ات توانگرى يافته‏اند و به پارسايى‏ات از گناه و لغزش مصون مانده‏اند و به طاعتت به خير و رشاد و صواب ، توفيق يافته‏اند ، و به قدرتت از گناهان رهايى يافته و در كوى رحمت آرميده‏اند .
بار خدايا! همه اين خواسته‏ها را به توفيق و مهرت ارزانى‏ام دار ، و ما را از عذاب دوزخت نگه‏دار ، و همه مردان و زنان با ايمان را در اين سراى در گذار و آخرت ماندگار ، بدانچه براى خود و فرزندانم خواسته‏ام گرامى دار ، كه تو نزديك و اجابت كننده‏اى ، شنواى دانايى ، در گذرنده و آمرزگارى ، نرم‏خوى و مهربانى .
ما را در اين دنيا نيكى و در آخرت ، نيكى عطا فرماى و از عذاب آتش ، رهايى‏مان بخش .