قرآن:
«وَ رَ وَدَتْهُ الَّتِى هُوَ فِى بَيْتِهَا عَن نَّفْسِهِى وَ غَلَّقَتِ الْأَبْوَ بَ وَ قَالَتْ هَيْتَ لَكَ قَالَ مَعَاذَ اللَّهِ إِنَّهُو رَبِّى أَحْسَنَ مَثْوَاىَ إِنَّهُو لاَ يُفْلِحُ الظَّــلِمُونَ * وَ لَقَدْ هَمَّتْ بِهِى وَهَمَّ بِهَا لَوْلاَ أَن رَّءَا بُرْهَـنَ رَبِّهِى كَذَ لِكَ لِنَصْرِفَ عَنْهُ السُّوءَ وَ الْفَحْشَآءَ إِنَّهُو مِنْ عِبَادِنَا الْمُخْلَصِينَ » .
«و آن [بانو (زليخا)] كه يوسف در خانهاش بود ، خواست از او كام گيرد . درها را چِفت كرد و گفت: بيا كه از آنِ توام . [يوسف] گفت: پناه بر خدا! او آقاى من است ، به من جاى نيكو داده است . قطعاً ستمكاران ، رستگار نمىشوند . و در حقيقت ، [آن زن] آهنگ وى كرد ، و [يوسف نيز ]اگر برهان پروردگارش را نديده بود ، آهنگ او مىكرد . چنين [كرديم] تا بدى و زشتكارى را از او بازگردانيم؛ چرا كه او از بندگان مخلص ما بود»
.
الإمام زين العابدين عليهالسلام : في قَولِ اللّهِ عز و جل :
«لَوْلاَ أَن رَّءَا بُرْهَـنَ رَبِّهِى» ـ قالَ : قامَتِ امرَأَةُ العَزيزِ إلَى الصَّنَمِ فَأَلقَت عَلَيهِ ثَوبا ، فَقالَ لَها يوسُفعُ : ما هذا
فَقالَت : أستَحيي مِنَ الصَّنَمِ أن يَرانا .
فَقالَ لَها يوسُفعُ : أتَستَحيينَ مَن لا يَسمَعُ ولا يُبصِرُ ولا يَفقَهُ ولا يَأكُلُ ولا يَشرَبُ ولا أستَحيي أ نَا مِمَّن خَلَقَ الإِنسانَ وعَلَّمَهُ فَذلِكَ قَولُهُ عز و جل :
«لَوْلاَ أَن رَّءَا بُرْهَـنَ رَبِّهِى». امام زين العابدين عليهالسلام ـ درباره اين سخن خداوند عز و جل : ـ «اگر برهان پروردگارش را نديده بود ، ...» : همسر عزيز مصر به سمت بُت رفت و پارچهاى بر او افكند . يوسف عليهالسلام به وى گفت : «اين ، چه كارى است؟» .
زن گفت : خجالت مىكشم كه بت ما را ببيند .
يوسف عليهالسلام به وى گفت : «تو از چيزى كه نمىشنود و نمىبيند و درك نمىكند و نمىخورد و نمىآشامد ، حيا مىكنى و من از كسى كه انسان را آفريد و به او آموخت ، حيا نكنم؟!» . اين است معناى سخن خداوند عز و جل : «اگر برهان پروردگارش را نديده بود ...» .
منبع: عيون أخبار الرضا عليهالسلام : ج 2 ص 45 ح 162 .
