حدیث ازدواج يوسف و زليخا

الأمالى صدوق ـ به نقل از وهب بن مُنّبه ـ : در برخى كتاب‏هاى خداوند عز و جلخواندم كه يوسف عليه‏السلامبا همراهانش بر همسر عزيز ، گذر كرد و او در زباله‏دانى نشسته بود . در اين هنگام ، زن گفت : سپاس ، خدايى را كه پادشاهان را بر اثر نافرمانى برده گردانيد و بردگان را بر اثر اطاعت ، پادشاه گردانيد . تنگ‏دستى به ما روى كرده است به ما صدقه‏اى بده .
يوسف عليه‏السلام گفت : «ناسپاسى نعمت‏ها ، آفتِ استمرار آن است . كارى كن تا آلودگى گناه از تو پاك شود؛ چرا كه جايگاه اجابت [دعا] ، دل‏هاى پاك و رفتار پاكيزه است» .
زليخا گفت : پس از آن ماجرا ، جامه گناه بر تن نكرده‏ام و من ، شرم دارم كه خداوند ، مرا در جايگاه درخواست مهربانى بيند و هنوز چشمانم اشك‏هاى لازم را نريخته و بدنم ، پشيمانى شايسته را به جاى نياورده است .
يوسف عليه‏السلام به وى گفت : «پس بكوش ، كه همين راه ، ممكن است تو را به هدف برساند ، پيش از آن كه عمرت سر آيد و زمان را از كف بدهى» .
زليخا گفت : عقيده من ، چنين است و اگر پس از من زنده ماندى ، خبرش به تو مى‏رسد .
يوسف عليه‏السلام دستور داد به وى ، يك قِنطار طلا بدهند .
زليخا گفت : روزى ، حتمى است و من ، گرچه گرفتار خشم شده‏ام؛ امّا به پستى برنمى‏گردم .
يكى از فرزندان يوسف عليه‏السلام به وى گفت : اين زن كه بود كه جگرم برايش كباب شد و دلم برايش به رحم آمد؟
يوسف عليه‏السلام گفت: «اين، جنبده‏اى‏اندوهگين است كه در بندِ انتقام‏افتاده است» .
پس از آن ، يوسف عليه‏السلام با وى ازدواج كرد و او را باكره يافت . پرسيد : «چگونه باكره‏اى ، با اين كه شوهر داشتى؟» .
زليخا گفت : شوهرم ، ناتوانى جنسى داشت و سردْ مزاج بود .