قرآن:
«وَ اذْكُرْ فِى الْكِتَـبِ مُوسَى إِنَّهُو كَانَ مُخْلَصًا وَكَانَ رَسُولاً نَّبِيًّا » .
«قَالَتْ إِنَّ أَبِى يَدْعُوكَ لِيَجْزِيَكَ أَجْرَ مَا سَقَيْتَ لَنَا» .
«و در اين كتاب ، از موسى ياد كن؛ زيرا كه او داراى [بالاترين مرتبه] اخلاص ، و رسول و پيامبر [والا مقامى] بود»
«دختر [شعيب] گفت: پدرم تو را مىطلبد تا پاداش آب دادن به [گوسفندانِ] ما را به تو بدهد»
.
بحار الأنوار عن أبي حازم : ... فَلَمّا دَخَلَ عَلى شُعَيبعٍ إذا هُوَ بِالعَشاءِ مُهَيَّأٌ ، فَقالَ لَهُ شُعَيبعٌ : اِجلِس يا شابٌّ فَتَعَشَّ .
فَقالَ لَهُ مُوسىع : أعوذُ بِاللّهِ .
قالَ شُعَيبعٌ : ولِمَ ذاكَ ألَستَ بِجائِعٍ؟
قالَ : بَلى ، ولكِن أخافُ أن يَكونَ هذا عِوَضا لِما سَقَيتُ لَهُما ، وإنّا مِن أهلِ بَيتٍ لا نَبيعُ شَيئا مِن عَمَلِ الآخِرَةِ بِمِلءِ الأَرضِ ذَهَبا .
فَقالَ لَهُ شُعَيبعٌ : لا وَاللّهِ يا شابُّ ، ولكِنَّها عادَتي وعادَةُ آبائي ، نُقرِي الضَّيفَ ونُطعِمَ الطَّعامَ .
قالَ : فَجَلَسَ موسىع يأكُلُ .
بحار الأنوار ـ به نقل از ابو حازم ـ : چون موسى عليهالسلام بر شعيب عليهالسلام وارد شد ، شعيب عليهالسلام ، آماده شام خوردن بود . به وى گفت : «جوان! بنشين و شام بخور» .
موسى عليهالسلام گفت : به خدا پناه مىبرم!
شعيب عليهالسلام گفت : «چرا! مگر گرسنه نيستى؟» .
موسى عليهالسلام گفت : چرا ، ولى مىترسم اين ، مزد آب دادن به [گوسفندان ]آن دو دختر باشد . و ما خاندانى هستيم كه كار براى آخرت را به يك سرزمين طلا نمىفروشيم .
آن گاه ، شعيب عليهالسلام به موسى عليهالسلام گفت : «نه . به خدا سوگند ، اى جوان! اين روش من و پدران من است . ميهمان را گرامى مىداريم و از وى ، پذيرايى مىكنيم» .
موسى عليهالسلام ، نشست و غذا خورد .
منبع: بحار الأنوار : ج 13 ص 21.