حدیث سرورِ زنان جهان

الكشّاف ـ به نقل از ابن عبّاس ـ : حسن و حسين عليهماالسلام بيمار شدند . پيامبر صلی الله علیه و آلهبه همراه جمعى ، از آن دو عيادت نمود . مردم گفتند : اى ابو الحسن! خوب است براى فرزندانت نذر كنى . آن گاه ، على عليه‏السلام و فاطمه عليهاالسلام و فضه ، كنيز آنان ، نذر كردند كه اگر حسن و حسين عليهماالسلام از بيمارى شفا يابند ، سه روز روزه بدارند .
آن دو شفا يافتند و چيزى [از آذوقه] نداشتند . على عليه‏السلام از شمعون يهودى ، سه مَن جو قرض گرفت . فاطمه عليهاالسلاميك مَن جو آن را آسياب كرد و پنج عدد ، به تعداد خودشان، نان پخت. نان‏ها را در ميان نهادند تا افطار كنند كه تهى‏دستى بر درِ خانه ايستاد و گفت : درود بر شما خاندان محمّد! تهى‏دستى از تهى‏دستان مسلمانم . مرا غذا دهيد . خداوند . شما را از سفره‏هاى بهشتى غذا دهد .
او را بر خويش مقدّم داشتند و شب را سپرى كردند و جز آب ننوشيدند و فردا را روزه گرفتند . چون شب شد و غذا در ميان نهادند ، يتيمى بر درِ خانه ايستاد . او را بر خويش مقدّم داشتند و در شب سوم ، اسيرى بر درِ خانه ايستاد و آنان ، همان كار را كردند .
چون صبح شد ، على عليه‏السلام ، دست حسن و حسين عليهماالسلام را گرفت و نزد پيامبر خدا آمدند . چون پيامبر صلی الله علیه و آلهآنان را ديد كه از شدّت گرسنگى مانند جوجه بر خود مى‏لرزيدند ، فرمود : «آنچه در شما مى‏بينم ، به شدّت مرا آزار مى‏دهد» .
پيامبر خدا ، برخاست و با آنان راه افتاد و فاطمه عليهاالسلام را در محراب ديد كه شكمش به پشتش چسبيده و چشمانش به گودى نشسته است . اين منظره [هم ]او را آزُرد . در اين هنگام ، جبرئيل عليه‏السلام فرود آمد و گفت : «اى محمّد! خداوند به تو به جهت خاندانت تهنيت مى‏گويد» و سپس ، سوره را بر او خواند .