حدیث زين العابدين

المناقب ابن شهرآشوب ـ به نقل از اصمعى ـ : شبى به دور كعبه طواف مى‏كردم كه جوان لاغر اندامى را ديدم كه گيسوان بلندى داشت و در حالى كه پرده كعبه را گرفته بود ، مى‏گفت :
«چشم‏ها را خواب ، ربوده است . ستارگان ، در آسمان برآمده‏اند و تو پادشاه زنده و بر پا دارنده‏اى . پادشاهان ، درهاى خويش بسته‏اند و نگهبانانى بر آنها گماشته‏اند . درِ [خانه] تو بر روى نيازخواهان ، گشوده است . نزد تو آمدم تا با رحمت خويش بر من بنگرى ، اى مهربان‏ترينِ مهربانان!» .
آن گاه ، چنين سرود :
«اى كسى كه دعاى درمانده در تاريكى‏ها را پاسخ مى‏دهى /
اى كسى كه زيان‏ها و گرفتارى‏ها و دردها را برطرف مى‏سازى!
همه ميهمانان تو پيرامون خانه (كعبه) به خواب رفته‏اند /
و تو به تنهايى ، اى بر پا دارنده ، نمى‏خوابى .
پروردگارا! تو را مى‏خوانم ، آن گونه كه خود ، دستور دادى /
پس به خانه و حرم سوگند ، بر اشك‏هايم ترحّم كن .
اگر به بخششت اسراف‏كاران اميد نداشته باشند /
چه كسى بر نافرمانان ، نعمت ارزانى دارد؟» .
در پى‏اش رفتم و دانستم كه زين العابدين عليه‏السلام است .