حدیث 3. معلّم پاكى و حكمت
فى حديث المعراج: يا اَحْمَدُ! اِنَّ الْعَبْدَ اِذا اَجاعَ بَطْنَهُ وَ حَفِظَ لِسانَهُ، عَلَّمْتُهُ الْحِكْمَةَ، وَ اِنْ كانَ كافِراً تَـكونُ حِكْمَتُهُ حُجَّةً عَلَيْهِ وَ وَبالاً، وَ اِنْ كانَ مُؤْمِناً تَـكونُ حِكْمَتُهُ لَهُ نوراً وَ بُرْهاناً وَ شِفاءً وَ رَحْمَةً، فَيَعْلَمُ ما لَمْيَكُنْ يَعْلَمُ وَ يُبْصِرُ ما لَمْيَكُنْ يُبْصِرُ، فَاَوَّلُ ما اُبَصِّرُهُ عُيوبُ نَفْسِهِ حَتّى يَشْتَغِلَ عَنْ عُيوبِ غَيْرِهِ، وَ اُبَصِّرُهُ دَقائِقَ الْعِلْمِ حَتّى لايَدْخُلَ عَلَيْهِ الشَّيْطانُ؛ در حديث معراج آمده است: اى احمد! هر گاه انسان، شكم خويش را گرسنگى دهد و زبانش را نگه دارد، حكمت به او مىآموزم. اگر كافر باشد، حكمت او دليلى بر ضد او و بارى بر دوشش خواهد بود و اگر مؤمن باشد، حكمتش براى او نور و راهنما و شفا و رحمت خواهد بود. پس، آنچه را نمىدانست، خواهد دانست و آنچه را نمىديد، خواهد ديد. نخستين چيزى كه به او نشان مىدهم عيبهاى خود اوست تا بدين سبب، از پرداختن به عيبهاى ديگران باز ماند و نكتههاى ظريف علمى را به او نشان دهم تا شيطان به وجود او راه نيابد. منبع: بحار الأنوار، ج 77، ص 29، ح 6.
فهرست زندگی در پرتو قرآن و حدیث ج1 3. معلّم پاكى و حكمت حديث و آيات
|
