حدیث 102. عدل الهى
امام سجاد عليهالسلام: اَللّهُمَّ! يَا مَنْ لايَرْغَبُ فِى الْجَزاءِ وَ يا مَنْ لايَنْدَمُ عَلَى الْعَطاءِ، وَ يا مَنْ لايُكافِىءُ عَبْدَهُ عَلَى السَّواءِ، مِنَّـتُكَ اِبْتِدَاءٌ، وَ عَفْوُكَ تَفَضُّلٌ، وَ عُقُوبَتُكَ عَدْلٌ، وَ قَضاؤُكَ خِيَرَةٌ، اِنْ اَعْطَيْتَ لَمْتَشُبْ عَطاءَكَ بِمَنٍّ، وَ اِنْ مَنَعْتَ لَمْيَكُنْ مَنْعُكَ تَعَدِّيا، تَشْكُرُ مَنْ شَكَرَكَ وَ اَ نْتَ اَ لْهَمْتَهُ شُكْرَكَ؛ خدايا! اى كسى كه در برابر احسانت توقّع جبران ندارى، و اى كسى كه از بخشش پشيمان نمىشوى، و اى كسى كه مزد بنده خود را نه به همان اندازه [بلكه بيشتر] مىدهى، تو در نعمت بخشيدن، آغازكنندهاى و بخشايشت از روى لطف است. مجازاتت عدالت است و قضاوتت بهترين است. اگر عطا كنى، آن را به منّت آلوده نمىكنى و اگر محروم نمايى، از روى ستم نيست. هركس تو را شكر گزارد، پادشش مىدهى و حال آن كه شكر گزارى را تو خود به او الهام نمودهاى. منبع: صحيفه سجّاديه، از دعاى 45.
فهرست زندگی در پرتو قرآن و حدیث ج1 102. عدل الهى حديث و آيات
|
