امام صادق عليهالسلام:
رَحِمَ اللّهُ عَبْداً حَبَّبَنا اِلَى النّاسِ وَ لَمْيُـبَغِّضْنا اِلَيْهِم! اَما وَ اللّهِ لَو يَروونَ مَحاسِنَ كَلامِنا، لَكانوا بِهِ اَعَزَّ وَ مَا اسْتَطاعَ اَحَدٌ اَنْ يَتَعَلَّقَ عَلَيْهِمْ بِشَىْءٍ، وَلكِنَّ اَحَدَهُم يَسْمَعُ الْكَلِمَةَ فَيَحُطُّ اِلَيْهَا عَشْراً؛
كافى، ج 8، ص 229، ح 293.
رحمت خداوند بر آن كس كه ما را نزد مردم، محبوب گردانَد و آنان را نسبت به ما بدبين نسازد. بدانيد كه به خدا سوگند، اگر روايتگران، سخنان زيباى ما را [بدون كم و زياد] روايت مىكردند، عزيزتر مىشدند و هيچ كس نمىتوانست به آنان ايرادى وارد سازد؛ ولى برخى از آنان، سخنى از ما مىشنوند و ده تا بر آن مىافزايند.